Met de camper naar de Amalfikust.

Achteraf geschreven.

We hebben vijf weken vakantie en gaan met onze camper naar het zuiden van Itali. De eerste vier dagen besteden we om naar de Amalfikust te rijden. Vanuit Sorento maken we enkele uitstapjes en bezoeken Napels. Na Sorento bezoeken we Matera de stad met de grotwoningen daarna rijden we door naar Alberobello de stad van de Trulli. Van daaruit rijden we naar de Adriatische Zee en bezoeken we onder andere Ancona, Trani en als laatste San Marino. Na een zeer korte stop in Iseo vluchten we naar Oostenrijk en maken we daar een paar schitterende wandelingen in het Tiroler Zugspitzengebied.

Het was een mooie reisÃƒÂ¢Ã¢â€šÂ¬Ã…Â¡

Nederland > > > Aichelberg 562 km.

Vrijdag 17 mei. Weer op reis met onze camper. We rijden via de 61 Duitsland in, het doel is zuid Italie en wel de Amalfikust. We zullen zien hoe ver we vandaag komen. Het weer is wisselvallig, regen en zonneschijn wisselen elkaar af. Het vlakke grauwe Duitse landschap wordt hier en daar ontsierd door mega grote windmolens. De wieken draaien met een enorme luiheid hun rondjes. Als we ter hoogte rijden van Heidelberg stijgt de temperatuur buiten naar de 22 graden, we gaan dus de goede kant op. Voor de overnachting van vanavond stoppen we in Aichelberg. Camping Aichelberg ligt bijna aan de snelweg naar Munchen en is een ideale doorreiscamping. Het is een nette camping, met schoon sanitair en mooie plaatsen. Bij de pizzeria naast de camping kopen we een heerlijke pizza en duiken op tijd ons bed in. De Amalfikust is nog ver weg.

Aichelberg > > > Trento 452 km.

Zaterdag 18 mei. Wakker worden na de eerste overnachting van een nieuwe reis is toch altijd weer speciaal. Je moet weer in het ritme komen, wie gaat er het eerst douchen en wie gaat er eerst naar het toilet, en een andere belangrijke vraag is, wie verzorgt het ontbijt. In dit geval is dat Wilma. Ik blijf nog even liggen. Rond tien uur vertrekken we en voor we het weten rijden we op de A8 richting MÃ¼nchen. Er schijnt een flauw zonnetje en het is gelukkig niet zo druk als gisteren op de weg. Voor ons doemen de besneeuwde bergtoppen van de Alpen op, dit blijft altijd een indrukwekkend gezicht. Het is alleen jammer dat dit mooie landschap op vele plaatsen wordt onderbroken door enorme velden met zonnepanelen. Eenmaal in Oostenrijk rijden we over de Fernpass richting Innsbruck. We vallen onderweg van de ene in de andere verbazing, prachtige vergezichten, besneeuwde bergtoppen en kleine dorpjes met een kerkje. Dit landschap verveelt geen moment. We overnachten op Camping Laghi Di Lamar in de buurt van Trento. De route naar de camping toe is erg steil en heel smal, we hebben dan ook de grootste moeite om veilig boven bij de camping aan te komen. Het is een grote en nette camping op een mooie plek midden in de natuur. We maken voor vanavond een lekkere pasta en genieten van de omgeving.

Trento > > > Fiano Romano 557 km.

Zondag 19 mei. Het heeft de hele nacht geregend en misschien wel daarom hebben we heerlijk geslapen. De camping ligt midden in het berglandschap van Trentino. De faciliteiten op de camping zijn prima en net nieuw. Na een lekker ontbijtje vervolgen wij onze weg naar het zuiden. Via Trento rijden we over de A22 door de majestueuze Dolomieten richting Modena. De groene kleuren van de wijngaarden op de terrasvormige hellingen van de Cembra-vallei geven kleur aan het begin van deze dag. We passeren het Lago di Garda het grootste meer van Italie. We laten Florence achter ons liggen en rijden Toscane binnen, als eerste vallen de grote cipressen op, een klassieke onderdeel van het Toscaanse landschap. De rest van het landschap varieert van spectaculaire vergezichten tot de glooiende heuvels van Chianti. Aan het einde van de middag stoppen we in het dorpje Fiano Romano. Camping I Pini Family Park is meer een bungalowpark dan een camping. Voorzieningen voor campers zijn dan ook minimaal. Door de regen van de laatste dagen zijn de camperplaatsen nagenoeg onbegaanbaar. Na veel gesputter en gespetter vinden we een plekje.

Fiano Romano > > > Sorrento 281 km.

Maandag 20 mei. In de nacht worden we wakker door een zwaar onweer wat net boven onze camping hangt. De zware klappen onweer doen onze camper trillen. We trekken het dekbed over ons heen en proberen verder te slapen. Maar in de ochtend als we weer wakker worden schijnt heel flauw het zonnetje. We rijden via Rome naar Sorrento aan de Amalfikust. De wegen rondom Rome zijn erbarmelijk slecht, niet alleen de binnenwegen maar ook de tolwegen zijn in zeer slechte staat. Het is vrij rustig op de weg en het weer wordt gelukkig steeds beter. We rijden Napels voorbij en zien aan de rechterzijde de baai van Sorrento, waar wij onze volgende camping hebben uitgezocht. We passeren de Vesuvius, de top van deze vulkaan die bijna dertienhonderd meter hoog is hangt in de wolken. Als we de A3 verlaten rijden we ook nog langs de opgravingen van Pompei. Op enkele tientallen kilometers passeren we honderden jaren aan geschiedenis. Het laatste stukje naar de camping in Sorrento slingeren we over een mooie kustweg met smalle straatjes met veel hoogteverschil. We houden de moed erin: zijn er bijna. Waar we ook goed op moeten letten zijn de motoren en de scooters die als vuurpijlen langs ons heen schieten. Uiteindelijk komen we aan op Camping Santa Fortunata een prachtige terrascamping in de baai van Sorrento. We krijgen een mooi rustig plekje aangewezen.

Sorrento

Dinsdag 21 mei. We zitten op een terrasje in Sorrento en drinken een cappuccino. Sorrento is een leuk toeristisch stadje, ook hier is de Chinese invloed groot. Ook zij willen de Amalfikust ontdekken. Voor het eerst deze vakantie hebben we een strak blauwe hemel. Vandaag willen we informatie inwinnen over de busverbindingen langs de Amalfikust en hoe we met de trein naar Napels kunnen reizen. De eerste indrukken van Sorrento zijn druk, mooi en fotogeniek. Sorrento de citroenhoofdstad van Italie. We vragen ons af hoe het er hier uit zal zien als het hoogseizoen is. Onze volgende stop tijdens de wandeling door Sorrento is een bankje bij de haven. Van hier uit vertrekken de rondvaarten langs de kust van Amalfi en natuurlijk naar eiland Capri. Eerst genieten we vandaag van de eerste indrukken van Sorrento. Het is een mooi stadje met veel leuke winkeltjes, terrasjes en smalle steegjes. Een van de hoogtepunten van Sorrento is Cattedrale dei Santi Filippo e Giacomo. Sorrento is meer dan een bezoek waard. Aan het einde van de middag nemen we de shuttlebus terug naar de camping, de weg naar de camping is te gevaarlijk om te lopen, omdat er geen trottoirs zijn. Op de camping is niets te merken van de drukte en genieten we volop van de avond. Op ons buitenkeukentje maken we een heerlijke maaltijd.

Sorrento: een dag Amalfikust.

Woensdag 22 mei. Druk, drukker, drukst. Op ontdekkingstocht langs de Amalfikust. Bij de receptie van onze camping kopen we een dagkaart voor de bus, zodat we kunnen in en uitstappen waar we willen. Als we op het station in Sorrento aankomen zijn er meer mensen die net als wij met de bus mee willen. We sluiten aan in de lange rij. Het eerste deel van de busrit is van Sorrento naar Positano. De bus slingert eerst door een redelijk vlak landschap naar de kust. Eenmaal op de beroemde kustweg beginnen we te snappen waarom dit een van de mooiste kusten is van Italie. De route van Sorrento naar Positano is meer dan de moeite waard, prachtige vergezichten, een spiegelende zee en ruige kliffen. Het is een fenomenaal uitzicht. De weg kronkelt naar beneden richting Positano en na elke bocht worden we weer verrast. Als we in Positano aankomen is het ook daar een enorme drukte. We dalen de steile straatjes af naar de haven. Het plaatsje is in trek bij de jet set en heeft mooie stranden. De smalle steegjes, de vele leuke winkeltjes en natuurlijk die kustlijn met huisjes die op de rotsen geplakt lijken maken het adembenemend. Sprookjesachtig bijna. Als we uit geslenterd zijn kopen we kaartjes voor de boot naar Amalfi. Zo kunnen we deze mooie kustlijn ook vanaf het water bekijken. Als we achterom kijken lijkt Positano wel een ansichtkaart.
Als we in Amalfi voet op wal zetten komen we er al snel achter dat het hier nog drukker is. Op de kade staan tientallen touringcars te wachten op toeristen die georganiseerd een uurtje de stad in mogen. Amalfi is de grootste stad aan deze kust. Als we de stad binnen lopen zien we meteen bovenaan een lange trap de, Duomo San Andrea, de grootse bezienswaardigheid van Amalfi. De oudste delen van de kerk stammen uit de 9e eeuw. Met een gelato in de hand genieten we van de typische Italiaanse sfeer in dit stadje.
We nemen de bus naar Ravello. Het is een busrit voor mensen met stalen zenuwen. Een stijle smalle weg met scherpe bochten en een chauffeur die er zin in heeft, dat zijn de ingredienten voor deze rit. In Ravello maken we een wandeling door dit mooie bergdorp dat ligt tussen de olijfbomen en wijngaarden. Veel kunstenaars, musici en auteurs hebben hier hun geluk gevonden. Het is ook een romantisch dorpje. Als we bij de kerk staan te kijken komt er net een bruidspaar naar buiten. Voor we weer met de bus naar Amalfi rijden genieten we op het dorpsplein nog van het zonnetje.
Op het busstation in Amalfi staan grote groepen mensen te dringen om een plekje in de bus te krijgen voor terugrit naar Sorrento. Ook wij moeten ons daar in mengen, de bus is al bijna vol als wij in stroom naar binnen worden gedrukt. Dat wordt staan deze rit. De rit duurt ongeveer anderhalf uur en gelukkig hebben we airco aan boord want de zon laat zich van zijn beste zijde zien. Claxonnerend voor elke bocht en hotsend en klotsend rijden we over prachtige kustweg van Amalfi terug naar Sorrento.
Deze dagtrip is goed te maken, je moet wel rekening houden met de enorme drukte overal en met de wachttijden bij de busstation. De boottocht van Positano naar Amalfi is een absolute aanrader.

Sorrento.

Donderdag 23 mei. Rustdag. Vandaag blijven we een dagje op de camping. De camper opruimen, heerlijk in het zonnetje zitten, een boekje lezen en wat puzzelen. Allemaal dingen waar we de afgelopen dagen nog niet zozeer aan toegekomen zijn. De camping is een mooie groene oase van rust in de hectische wereld van de Amalfikust om ons heen. Luifel uit en relaxen. Vanavond koken en eten we weer buiten, voor ons het ultieme vakantiegevoel.

Sorrento: een dag Napels.

Vrijdag 24 mei. We staan op tijd op en gaan met de shuttlebus van de camping naar het treinstation in Sorrento. Napels is ons doel. Op het treinstation is het een gekkenhuis, wat een drukte. Wat we niet weten is dat de trein naar Napels ook stopt bij Pompeii en bij de Vesuvius vulkaan, vandaar de drukte. Na een klein uur vertraging komen we aan in Napels. Met de routekaart van het Centro Historico in onze hand lopen we de stad in. We hebben geen idee wat ons te wachten staat, we hadden Napels namelijk niet gepland in deze reis. Het eerste wat ons opvalt is de enorme rommel op straat. Maar hoe langer we lopen des te meer we zien, markjes, mooie fonteinen, terrasjes en pizzabakkers. Het monumentale centrum spreekt ons nu al aan. Maar als we de Via San Biagio dei Libra inlopen zijn we verkocht. Deze bijna twee kilometer lange straat is een aaneenschakeling van terrasjes, restaurants, winkeltjes en bij ons een sfeer oproept die ons wel vijftig jaar terug gooit in de tijd. Er zijn pleinen met wel drie of vier barokkerken. Dit gedeelte van het monumentale centrum wordt ook wel Spaccanapoli genoemd.
Er zijn in Napels pizzerias die zo bekend en beroemd zijn dat de mensen op straat staan te wachten voor een tafeltje de gemiddelde wachttijd is meer dan een uur. Napels is ook de stad van kerken en kathedralen, de mooiste van de stad is natuurlijk de Duomo. De stad ademt een enorme sfeer uit. Misschien komt dat ook wel omdat Napels een studentenstad is. Het is ook een stad vol kunstenaars. Bij de Duomo pakken we een terrasje en drinken een lekker koud Italiaans biertje. Napels is een stad waar je wel dagen kunt rond slenteren er is zoveel te zien.

Aan het einde van de middag proberen we om bij Pizzeria La Michelle te gaan eten, waar vanmiddag nog een ruime wachttijd was. Als we bij de pizzeria aankomen kunnen we meteen doorlopen naar binnen en aanschuiven aan een tafeltje. Het blijkt dat deze pizzeria een van de eerste pizzerias was in heel Italie. Aan de muur hangen veel prenten van beroemdheden die hier een pizza hebben gegeten. Het blijkt dat ik op de stoel zit waar ooit Julia Roberts een pizza gegeten heeft. Ik krijg bijna geen hap meer door mijn keel. Je kunt hier maar twee soorten pizza bestellen, alles gaat in een moordend tempo. Als we klaar zijn met eten en gezellig uit gebabbeld zijn met onze tafelgasten lopen we terug naar het Centraal Station van Napels.

Napels, ti amiamo gi

Wij vonden Napels een mooie stad en zeker de moeite waard om te bezoeken.

150

Sorrento > > > Matera 253 km.

Zaterdag 25 mei. We laten de Amalfikust achter ons en gaan naar Matera. Het was een heerlijk verblijf op Camping Santa Fortunata, deze camping is goede uitvalsbasis om de Amalfikust te gaan ontdekken. Het is wel een erg drukke omgeving. Dat blijkt ook als we bijna twee uur file hebben voor dat we nog geen twintig kilometer van de camping af zijn. Maar eenmaal op de A3 richting Solano kunnen we weer onze route vervolgen. We rijden de regio Basilicata binnen. Het is inmiddels rustig op de weg en langzaam veranderd het landschap. Het wordt groen en heuvelachtig en zien we voor het eerst in Italie windmolens. En ook niet onbelangrijk de zon laat zich goed zien. Uiteindelijk komen we aan op de plaats van onze bestemming Matera. Op Camping Masserie del Pantaleone is gelukkig nog een plekje voor ons vrij. Omdat we onderweg geen boodschappen hebben kunnen doen moeten we voor het avondeten een beetje improviseren. Uiteindelijk wordt het tagliatelle met kip in pikante saus. De kip met saus is uit de vriezer. En als je op de foto kijkt hieronder kun je zien dat het toch een aardige maaltijd geworden is. Na het eten zitten we nog even gezellig buiten en beseffen we dat deze omgeving een enorme rust uitstraalt.

Matera: de grotwoningen.

Zondag 26 mei. We staan op een camping net buiten Matera. We hebben deze camping bewust uitgezocht om Matera te bezoeken. In Matera leefden de mensen vroeger in grotwoningen, sassiÃƒâ€šÃ‚Â genaamd. Matera is een fascinerende stad die al meer dan elf duizend jaar oud is. De wandeling door de stad maakt veel indruk, de sassi en het park van de rotskerken staan dan ook op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Matera is gebouwd tegen een steile helling boven een kloof en gevormd door de Bassento rivier. Je valt in Matera van de ene in de andere verbazing vooral de mooie doorkijkjes zijn uniek. Op Piazza del Duomo, staat een schitterende romaanse kathedraal, die werd gebouwd tussen 1230 en 1270. In de kathedraal bevindt zich de Madonna Della Bruna de beschermheilige van Matera. Via smalle met gladde keien geplaveide weggetjes, trappen en langs mooie grotten slenteren we door het oude lager gelegen gedeelte van Matera, de Sasso Caveoso. Deze uit overweldigende schoonheid bestaande stad is niet voor niets culturele hoofdstad van Europa 2019!
Na deze ochtendexcursie zijn we weer op tijd terug op de camping om Max Verstappen te volgen in de Formule 1 van Monaco.
Gelukkig hebben we heel slim vanochtend in Matera boodschappen gedaan en kunnen we vanavond weer lekker kokkerellen.

Matera > > > Alberobello 68 km.

Maandag 27 mei. Vandaag reizen we weer verder en laten Matera en de mooie grotwoningen achter ons. Camping Masserie del Pantaleone is een prima camping voor een bezoek aan Matera. Maar de camping lijkt meer op een luxe camperplaats dan op een camping. De voorzieningen zijn erg basic. We rijden vanuit Matera via een binnenweg eerst richting Gioia en dan via Noci naar Alberobello.We rijden rustig want ook deze weg is erg slecht. Langs de weg zien we weer veel olijfbomen en wijngaarden. In Noci stoppen we om boodschappen te doen, onze voorraad raakt aardig op.
In het begin van de middag komen we aan op de Camping Bosco Selva, net een paar kilometer buiten het oude centrum van Alberobello. We hebben geluk dat er nog een plaatsje vrij is want het is erg druk op de camping. Als we de camper op een mooie plek hebben staan trekken wij onze wandelschoenen aan en lopen we Alberobello in. De streek rond Alberobello is natuurlijk bekend om zijn Trulli huisjes, deze kleine ronde witgekalkte huisjes met hun bijzondere kegelvormige daken. De daken zijn veelal beschilderd met religieuze, heidense of magische motieven. Over de oorsprong is niet veel bekend. Er zijn twee gedeeltes in de stad met Trulli's. Het gedeelte in de onderstad met de vele Trull's die als souvenirwinkel dienst doen. Dat gedeelte valt ons erg tegen het is een grote toeristische trekpleister. De Trull's in de oude bovenstad zijn mooier en authentieker. We dwalen heerlijk rond door de nauwe straatjes in de bovenstad. Er is zelfs een wijnmuseum en een handwerkmuseum met een kegeldak. Je kunt ook enkele Trulli's van binnen bekijken.

Alberobello: een dag Locorotondo en Martina Franca.

Dinsdag 28 mei. Na een lekker ontbijt in het zonnetje stappen we op de fiets naar Locorotondo een mooi klein dorpje ongeveer negen km vanaf Alberobello. Locorotondo wordt ook wel het witte dorp genoemd in deze regio. Als we aan het fietsen zijn komen we onderweg veel mooie Trulli tegen die in het landschap staan en echt authentiek zijn. De weg naar Locorotondo is meer dan de moeite waard, je fietst door groene olijf-en fruitboomgaarden. We wandelen door Locorotondo zoals de naam al zegt, het is een rond dorp. Het dorp heeft een bijna Griekse uitstraling met mooie witte straatjes, witte gevels en mooie bewerkte balkons. En natuurlijk geven de fel gekleurde bloemen en planten het geheel de perfecte sfeer. We eindigen de wandeling op een terras met een lekkere latte macchiato.
Vanuit Locorotondo nemen we de bus naar Martina Franca, dat is ook een mooi typisch oud Italiaans dorpje. Eigenlijk hadden we dit stuk willen afleggen met de trein maar helaas wordt er al twee jaar aan de nieuwe spoorlijn gewerkt. De bus is dus een prima optie. Martina Franca staat op de lijst met mooiste dorpjes van Italie, en inderdaad, het is een zeer elegante dorp met een doolhof van straten die zijn opgesierd met rococo balkons. Als we door de stadspoort in barokstijl het oude centrum in lopen staan we plots op het Piazza Plebiscito de ontmoetingsplek voor inwoners en toeristen. Op dit plein vind je ook het Basilica di San Martino de kerk die gewijd is aan de beschermheilige van deze stad. Als we de kerk van binnen hebben bekeken is het tijd voor een heerlijk ijsje op het Piazza. Na de ontdekkingstocht door deze stad nemen we de bus terug naar Locorotondo en vandaar uit fietsen we door het mooie landschap terug naar Alberobello.

Alberobello

Woensdag 29 mei. Vandaag een rustdag. Boekje lezen, neuzen in het camping boek voor het vervolg van de reis, kopje koffie en genieten van het mooie weer. Terwijl Wilma de camper opruimt werk ik het reisverhaal bij. In de loop van de middag lopen we nog een keer naar Alberobello voor een lekker ijsje.
Dit is vakantie.

Alberobello > > > Bisceglie 96 km.

Donderdag 30 mei. Het is vandaag Hemelvaartsdag. We laten Camping Bosco Selva achter ons en hebben het plan om naar de Adriatische kust te rijden. In de regio net boven Bari hebben we een camping uitgezocht in Bisceglie. Als we Bari naderen zien we de Adriatische zee opdoemen met daarboven een strak blauwe hemel. In Giovinazzo, een kleurrijk liefelijk havenplaatsje stoppen we even. Op een terrasje bij de haven nemen we een cappuccino en een lekkere focaccia. De aanblik van de haven doet ons een denken aan Dubrovnik. Voordat we weer de camper opzoeken lopen door het oude centrum en merken dat er weinig toeristen zijn in dit dorpje. Voor we de camping bereiken doen we nog enkele boodschappen, de winkels zijn op hemelvaart gewoon open. Camping La Batteria ligt direct aan zee en ziet er gezellig uit. We worden alleraardigst ontvangen en mogen zelf een plaatsje uitzoeken. Zelfs de plaatsen aan zee mogen we uitzoeken, en er is een heel mooi plekje vrij die we dan ook snel innemen. De eerste indruk is goed. Als de camper staat en wij op onze stoeltjes zitten en genieten van het uitzicht wat we hier hebben komen we helemaal tot rust. De rest van de middag liggen we in de zon want dat hebben we deze vakantie nog niet zoveel gedaan.

Bisceglie: naar Trani.

Vrijdag 31 mei. De zeelucht doet ons goed, we hebben heerlijk geslapen. In het ochtendzonnetje beginnen we de dag met een heerlijk ontbijt. Op het programma staat vandaag een fietstocht naar Trani. De afstand is een kleine tien kilometer en voor de fietsers is er zelfs een apart fietspad aangelegd, het lijkt Nederland wel. Onderweg zien we leuke strandjes met hele moderne strandtenten. Het ziet er allemaal perfect uit. Wandelend door Trani komen we er steeds meer achter dat het een erg mooi stad is. Trani staat ook wel bekend als de Parel van Puglia.
De meest in het oog springende bezienswaardigheid van de stad is natuurlijk de prachtige kathedraal. We wandelen eerste door het park en lopen dan via de haven naar het oude centrum. We eten een pizza aan de haven en zien de vissersboten terug komen van hun werk op zee. De netten worden schoongemaakt en de meeuwen vliegen rond om de restjes op te pikken. Na een lekkere Gelato fietsen we rustig fietsen terug naar de camping.

De zon dooft langzaam in de zee.

Bisceglie

Zaterdag 1 juni. Het belooft een mooie dag te worden. We genieten steeds meer op ons mooie plekje aan de rand van de zee. Camping La batteria is een gezellige beetje jaren 70 camping het heeft een relaxte uitstraling. Hier en daar is misschien een beetje onderhoud nodig maar dat geeft de camping ook wel zijn charme. Er is bijvoorbeeld geen warm water voor de douche en om af te wassen. Het is de eerste zaterdag van de maand eigenlijk hadden we nu het oude papier buiten moeten zetten. In plaats daarvan storten we ons op de camper, even lekker van binnen schoonmaken, uitbezemen en een wasje doen. Daarvoor moeten we natuurlijk wel eerst een keteltje warm water opzetten. Back to Basic. In Italie kent men ook siesta, de winkels gaan in de middag tussen Ã©Ã©n en vijf uur dicht. Daarom hebben wij besloten om vandaag aan het einde van de middag naar Bisceglie te fietsen. Dan kunnen we ook eens door de straatjes slenteren zonder alleen maar tegen rolluiken aan te kijken.Tussen de middag maak ik een lekker pannetje soep met verse groenten en een blikje als basis. Mijn onderbroeken wapperen aan de waslijn in de wind. Aan het eind van de middag fietsen we naar het centrum van Biscelie. Bisceglie is een plaatsje als zovelen in Italie maar toch er is een marktplein waar veel verse vis zoals mosselen en oesters verkocht worden, er hangt een prettig sfeertje.
Eenmaal op de terugweg zien we plotsklaps witte rookwolken in de buurt van onze camping. We maken nog een grapje tegen elkaar: heb jij misschien het koffiezetapparaat aan laten staan. Als we bij de camping aankomen krijgen we toch een beetje een lichte schrik, er staat een grote brandweerauto met zwaailichten en er hangt een enorme rookwolk boven de camping. We fietsen richting onze camper. Als we bij onze camper aankomen zien we dat de andere campers en caravans inmiddels geÃ©vacueerd zijn, campinggasten hebben onze buiten spullen al in veiligheid gebracht. Maar onze camper staat midden in een enorme rookwolk, we krijgen nu toch wel een beetje trillingen in de buik. De vuurhaard die de dikke rook veroorzaakt ligt precies onderaan de rotsen bij onze camper, gelukkig valt het mee en kunnen we ook onze camper snel op een veilige plaats neerzetten. Dat is inmiddels al de derde keer dat we onze camper op deze camping verplaatsen moeten. Als de brand onder controle is kunnen we weer rustig adem halen. We maken iets te eten buiten en houden alle ramen van de camper gesloten, het stinkt nog enorm. En zo eindigt de dag die zo rustig begon toch nog hectisch.

Bisceglie > > > Porto Recanati 407 km.

Zondag 2 juni. Wilma heeft vannacht slecht geslapen door de rooklucht in de camper en is ook al vroeg wakker. We besluiten om deze plek zo snel mogelijk te verlaten en verder te reizen. Dat is wel heel erg jammer want Camping La batteria is een prima camping met een fantastische zicht op zee een ongedwongen sfeer. Wat ook nog een probleem is is het feit dat het nog steeds brand en er dus ook nog rookontwikkeling is. Zoals gezegd pakken we in een recordtijd de spulletjes weer in en voor we het weten rijden we op de Autostrada A14 richting Ancona. De A14 naar Boulogne is een perfecte weg, durf het haast niet uit te spreken maar het is echt zo. De A14 laat ons onderweg ook nog hele mooie stukken zien van de Adriatische Zee. En het is natuurlijk fijn om op zondag te rijden want dan is er geen vrachtverkeer.
We rijden de regio Le Marche binnen. Het landschap is niet echt spectaculair het ziet er minder mooi uit dan Puglia wat we net achter ons hebben gelaten. We rijden inmiddels Pescara voorbij en zitten dus al in de Abruzzo. Het landschap van Abruzzo kenmerkt zich met zeer veel bossen en erg steile bergen. En natuurlijk is de Montepulciano d Abruzzo wijn wereldberoemd. We stoppen onderweg een paar keer om een bakje koffie te drinken en de beentjes te strekken en wat we ook moeten vermelden is het feit dat de toiletten langs de Autostrade van superklasse zijn. Langzaam klimmen we omhoog richting Ancona nog een kleine veertig km en dan verlaten we de Autostrada. Het is jammer dat groot gedeelte van de Autostrada door geluidsschermen wordt afgesloten deze nemen het mooie uitzicht weg. Aan het einde van de boulevard van Porto Recanati vinden we Camping Bellemare. Wauw, dat ziet er goed uit. En dat zal ook blijken de komende dagen. Een uurtje later zitten wij onder onze luifel met een heerlijk koud drankje te genieten van onze nieuwe plek, al het beddengoed en de kleding hangen buiten om te luchten, alles stinkt nog naar de rook. Maar uiteindelijk zal alles goed komen. Straks lekker een pasta maken.

Porto Recanati

Maandag 3 juni. De dag beginnen met een paar baantjes zwemmen in het super mooie en grote zwembad van Camping Bellemare is heerlijk. Zo vroeg in de ochtend is het heerlijk in het zwembad straks wordt dit waterparadijs overgenomen door kleine spetterende kids. Camping Bellamare is voor ons een oase van rust onder een strak blauwe hemel. De kampeerplaatsen liggen erbij als nieuwe biljartlakens, fel groen en tot op de millimeter gemaaid. Onze camper staat op een mooie plek, de luifel uit en we hebben de buitenkeuken geinstalleerd. Het plan is om vanmiddag een wandeling te gaan maken vanaf de camping over het strand. We hebben de parapluutjes uit onze rugzak inmiddels vervangen voor een flesje zonnebrand creme.

Porto Recanati: Loreto.

Dinsdag 4 juni. Vier kilometer vanaf onze camping ligt Loreto, een stadje dat ondanks zijn bescheiden omvang een magneet is voor mensen van over de hele wereld. Voor ons een reden om op de fiets te springen en eens te gaan kijken wat er zo bijzonder is aan Loreto. Vanaf de camping fietsen we eerst naar het treinstation van Loreto want we willen kijken of het mogelijk is om met de trein naar Ancona te gaan. We stallen onze fietsen bij het treinstation en lopen naar de Oude Bovenstad van Loreto. Het is een hele klim. Tijdens de klim omhoog lassen we een kleine rustpauze in om een Poolse begraafplaats te bezoeken, bij de slag om Loreto in 1944 zijn aan geallieerde kant veel Poolse soldaten omgekomen, die over het algemeen jonge jongens liggen hier begraven.
Als we door een imposante poort lopen komen we op het centrale plein van Loreto. Het doet ons even denken aan het San Marcoplein in Venetie. Wat indrukwekkend! We staan oog in oog met Ã©Ã©n van de meest bezochte heiligdommen ter wereld de - Basilica della Santa Casa. De aantrekkingskracht is deels te verklaren door het feit dat de kathedraal een katholiek bedevaartsoord is. De drieschepige kerk heeft als grondvorm een Latijns kruis. Jammer genoeg staat de kerk nu in de stijgers en moeten we er een beetje omheen fotograferen. Naast de kerk vind je de schatkamer uit de zeventiende eeuw. Hier werden de schatten bewaard die de pelgrims van over de hele wereld naar het bedevaartsoord mee brachten. Denk wel aan correcte kleding als je de kerk binnen wilt gaan.
Na het bezoek aan de basiliek lopen we naar het Militaire fort. Dit fort bood vroeger bescherming aan het heiligdom, het is ook de ideale plek om van het uitzicht op Loreto te genieten. Je hebt niet alleen een prachtig uitzicht op Loreto maar ook op de mooie omgeving. Een mooie afsluiting voor het bezoek aan dit bedevaartsoord.
Na Loreto fietsen we nog naar het centrum van Porto Recanati.

Porto Recanati: Sirolo.

Woensdag 5 juni. De muziek op het terras van Cafe Oase staat best hard maar onze cappuccino smaakt er niet minder om, Christina Aguilera schreeuwt ons toe dat ze gek is van de liefde. We zitten bij te komen van een flinke klim omhoog vanaf Numana Alta waar wij onze fietsen hebben gestald. We zijn vanochtend met de fiets vertrokken vanaf de camping om naar Sirolo te gaan, maar omdat het laatste stukje naar Sirolo erg stijl is hebben we besloten om de fietsen in de haven te stallen. Vanaf daar zijn we via het strand en een steile trap omhoog geklauterd, het uitzicht tijdens de klim is verbluffend. Sirolo is Ã©Ã©n van de mooiste stadjes aan de Riviera del Conero. Het weer begint iets te betrekken, er komt een deken van nevel over de berg aanzetten, gelukkig is het van korte duur. Na de koffie maken we onze wandeling af door het oude centrum en zoeken we de weg terug naar de haven, gelukkig bergafwaarts. De kust van Numana Alta tot aan Porto Recanati een stuk van ongeveer tien kilometer is een aaneenschakeling van strandtenten, pizzeria's, winkeltjes en campings. Het ziet er allemaal netjes en verzorgd uit, het is duidelijk dat dit deel van ItaliÃƒÆ’Ã‚Â« heel druk is om de toeristen deze kant op te trekken. En als het weer, zoals vandaag, ook heel goed is, is het hier goed toeven. Er zijn ook heel veel Gelateria's, we maken dan ook nog een stop voor ons dagelijks ijsje.
Terug op de camping genieten we verder van het mooie weer.

Porto Recanati: Ancona.

Donderdag 6 juni. Ancona ligt op ongeveer vijfentwintig km vanaf onze camping en dat vinden we net te veel om te fietsen vandaar dat we met de trein gaan. We fietsen vanaf de camping naar het treinstation in Loreto, daar hebben we van de week al informeert of we de fietsen in de trein mee mogen nemen en dat was geen probleem. In de stations-restauratie worden we aller vriendelijkst geholpen bij het kopen van de juiste kaartjes. Het blijkt dat de fietsen gratis mee mogen. De fiets meenemen in de trein blijkt achteraf toch nog een heel gedoe te zijn, het hoogteverschil tussen perron en trein, deuren die moeilijk open gaan en het hok waar de fietsen in moeten staan tijdens het rijden is heel krap. Je kunt zeggen dat het allemaal gebouwd is voor mensen met Italiaanse afmetingen. Maar het lukt.
Inmiddels zitten we op een terrasje aan de haven van Ancona te genieten van een heerlijke cappuccino en een Focaccia en kijken hoe de grote ferryboten naar Griekenland volgestouwd worden met campers, campers en hele grote campers. Deze havenstad is gebouwd tegen de helling van de Monte Conero en daarom beginnen we de wandeling weer met een flinke klim. Als we eenmaal op de top zijn van de Monte Guasco in het Parco Publico Cittadella zien we de Kathedraal van Saint Ciriaco de meest iconische religieuze uiting van de stad. Daarnaast liggen de overblijfselen van het oude Amfitheater van Ancona. Hierna zakken we af naar het Piazza Del Plebiscito dit Piazza is een van de centrale punten in het historische stadscentrum van Ancona en heeft verschillende imposante gebouwen, zoals de Chiesa di San Domenico, de prachtige Prefettura Di Ancona en het Museo Della Citta. Aan de oostkant van het plein bevindt zich een prachtige trap met historische beelden. Vanuit het oude centrum fietsen we naar het Monumento ai Caduti. Deze prachtige Istrische steencreatie is gebouwd om de mensen te herdenken die tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn omgekomen. De brede laan vanuit centrum naar dit monument doet ons denken aan Unter den Linde in Berlijn, prachtige bomen, statige panden en wandelende mensen, het is een echte flaneerboulevard.
De stad heeft vele mooie historische bouwwerken en bezienswaardigheden. Ancona wordt nog altijd door veel toeristen overgeslagen, maar heeft eigenlijk best veel te bieden voor wie op zoek is naar cultuur, architectuur, leuke barretjes, restaurantjes of winkels. Wij vinden de stad zeer de moeite waard.
De terugreis verloopt vlotjes en weer hebben we een mooie reiservaring opgedaan.

Porto Recanati

Vrijdag 7 juni. Vandaag nemen we een rust dag. De weergoden zijn ons goed gezind de laatste tijd, ook vandaag staan we op met een strak blauwe hemel. Tijdens het ontbijt zijn we blij met een lichte bries die voor enige verkoeling zorgt. De camping heeft een mooi privÃ© strand van kiezelsteen en daar nemen we een duik in zee. De zee is onstuimige en er staat een sterke stroming maar we vechten en blijven boven. De rest van de dag rommelen we wat, vullen de camper bij met water, legen het toilet en ruimen binnen de boel op. Op de bakplaat maken we iets lekkers te eten en drinken een wijntje. Een echte rustdag.

Porto Recanati

Zaterdag 8 juni. Die rustdagen bevallen ons goed. Daarom zijn we de dag ook begonnen met uitslapen. Vervolgens een uurtje in het zwembad spetteren, daarna heerlijk relaxen met een bakje koffie en een ontbijt bij de camper. Vanmiddag zijn we op de fiets gesprongen naar Porto Recanati. Want daar zit volgens ons Ã©Ã©n van de betere Gelateria's uit deze regio. En dat uitstapje hebben we gecombineerd met boodschappen doen, want ook dat moet toch wel regelmatig gebeuren. Camping Bellamare is een super camping, mooie plaatsen, ruim opgezet, het sanitair wordt elke dag tot in de puntjes schoongemaakt. Er is een geweldig restaurant, een mooi zwembad, het is eigenlijk helemaal top, van ons krijgt de camping vijf sterren. Je kunt ook nog eens vanaf de camping leuke uitstapjes maken, met de fiets ben je zo een eind weg. Je kunt in Loreto op de trein stappen naar bijvoorbeeld Ancona. En er is een bushalte vlak voor de camping.

Porto Recanati

Zondag 9 juni. Vandaag hebben wij een extra vrije dag opgenomen in onze vakantie-planning. De vrije dagen tussendoor bevallen ons prima.

Porto Recanati > > > Ostra 74 km.

Maandag 10 juni. Na ons dagelijks zwemritueel pakken we onze camper in en vervolgen onze route naar het noorden van ItaliÃƒÆ’Ã‚Â«. De volgende stop wordt het dorpje Ostra. Als we wegrijden worden we uitgezwaaid door de Groningse buurtjes waar we leuk contact mee hadden de afgelopen week. We rijden inmiddels op de Autostrade A14 naar het noorden en het dieselmotortje snort er heerlijk overheen, hij heeft ook een weekje rust gehad! De buitentemperatuurmeter geeft 30 graden aan. Ancona schiet aan ons voorbij. Het platte land van Le Marche bestaat voornamelijk uit een combinatie van bos en vriendelijke glooiende heuvels. Op veel van die heuveltoppen zie je de charmantste dorpjes liggen.
In Ostra is het even zoeken naar Camping l Pre, als we uiteindelijk het terrein oprijden moet ik even slikken, het ziet er wat verlaten en gedateerd uit. Er staan twee oude verweerde caravans en een camper met inmiddels vierkante wielen. Na een kop thee en een broodje beginnen we toch al te wennen. Er komen meer gasten die een plekje zoeken, wordt het dan toch nog gezellig.
Ostra is zo een charmant heuveldorpje, het ligt in het achterland van Le Marche. Ostra is van middeleeuwse oorsprong, en heeft nog steeds zijn 14e-eeuwse stadsmuren, die 1200 meter lang onafgebroken om het stadje slingeren, versterkt door negen torens. Het is niet een dorpje dat je gezien moet hebben, maar als je in de buurt bent is het een leuke stop. Wat ons opvalt is dat bijna de helft van de woningen -te koop- staat, misschien zegt dat wel genoeg.
Terug op de camping maken we een groenteschotel in ons kleine oventje, een fris wit wijntje erbij en je hoort ons niet meer klagen.

Ostra > > > San Marino 107 km.

Dinsdag 11 juni. Het ene moment zit je op de camping in Ostra onder een prachtige in bloei staande lindeboom die bezocht wordt door honderden zoemende en hardwerkende bijen. En het andere moment zit je in San Marino op Camping Centro Vacanze in de halfschaduw van een grote olijfboom, heerlijk bij de camper. Dit is voor de komende dagen ons plekje om San Marino te bezoeken. En ook nu hebben we weer een pracht camping met een geweldig zwembad, mooie plaatsen en zelfs een supermarkt. De bus naar San Marino stopt voor de deur. Het toiletgebouw is heel modern ingericht en heeft hele ruime douches. Het laatste stukje van de rit naar de camping had nog wel wat voeten in aarde, de navigatie stuurde ons in hartje San Marino binnendoor, en gezien de wegen daar allemaal gemiddeld twaalf procent zijn kwamen we met de nodige moeite en zweetdruppels aan. Het is vandaag erg warm en daarom zoeken we snel verkoeling in het zwembad. Vanaf de rand van het zwembad hebben we zicht op de drie verdedigingstorens van San Marino.
Na het zwemmen nemen we een frisse douche en gaan we op ons schitterend plekje zitten. En maken iets lekkers te eten: Belgisch stoofvlees (meegenomen van huis) met gebakken aardappelen en doperwten. Het blijft nog lang warm en we genieten van het buiten zijn. Als de zon onder gaat en de muggen te voorschijn komen moeten we toch naar binnen.

San Marino

Woensdag 12 juni. Het is bijna dertig graden als we met onze kaartjes in de hand bij de bushalte van de camping zitten. Het is een normale stadsbus die ons naar San Marino brengt. Er zitten meer mensen van de camping te wachten en al snel wordt er flink geklets in de verschillende talen. Twee duitsers zitten stevig te puffen en klagen: dass es sehr schonn ist. Als de bus komt gaan ze toch mee. Slingerend vindt de bus zijn weg omhoog. Het is net half tien en het is nog rustig in de Republiek San Marino (RSM). De Republiek San Marino is niet zo groot, maar is wel heel bijzonder! Het wordt volledig omringd door de ItaliÃ«. Deze oude middeleeuwse vestigingsstad is gebouwd binnen de hoge vestigingsmuren van een mooi en groot kasteel met drie hoge verdedigingstorens die je al van ver kunt zien. Door de vele souvenirwinkels en shops, waar je belastingvrij kunt kopen, doet het plaatsje misschien wat toeristisch aan. Wij beginnen de wandeling vanaf Ã©Ã©n van de toegangspoorten en klimmen door de smalle steegjes omhoog. Als eerste zien we de Basilica di San Marino een katholieke kerk met een grote historische en religieuze betekenis. Deze kerk is nog altijd in gebruik. Je moet juist gekleed zijn om naar binnen te mogen. Daarna komen we bij het station van de kabelbaan, ook dat is een mogelijkheid om de stad binnen te komen. Veel Japanners maken er gebruik van en komen giechelend de cabine uit. Al slingerend lopen we langs de Drie Torens. Deze route loopt om het centrum heen en is van hoge schoonheid. De drie vestingtorens zijn vanuit vele verschillende perspectieven te fotograferen, het mooie heuvellandschap maken de plaatjes helemaal compleet. Bovenop de berg de Monte Titano waait een lieflijk briesje wat zeer aangenaam is, op een mooi plekje drinken we een cappuccino en genieten met een grote G.
Piazza della LibertÃ«Â ofwel het Vrijheidsplein is het hart van San Marino. Het plein is Ã©Ã©n van de meest bezochte bezienswaardigheden van San Marino samen met de wisseling van de wacht bij het paleis Palazzo Pubblico.
Voor de lunch lopen we per toeval een heel goed pizzarestaurant binnen. Niet alleen de pizza is perfect, net als de huiswijn, maar vooral: Het uitzicht. Wat een schoonheid straalt deze stad uit, als je je ogen iets dichtknijpt dan zie ook niet al die toeristen.

San Marino > > > Iseo 350 km.

Donderdag 13 juni. Het idee om Rimini en Ravenna te gaan bezoeken laten we varen, we zetten koers naar het Gardameer. Fietsen langs de meren wat een goed idee. Geweldig! Langzaam verlaten wij het zuiden van ItaliÃ«. We zijn de reis begonnen aan de Amalfikust dat was erg mooi om te zien, het was er wel enorm druk, maar we hebben genoten. Daarna zijn we doorgereden naar Matera. Vanaf Matera zijn we via Alberobello naar de Oostkust gereden, naar de Adriatische zee. Wat ik ook niet wil vergeten te vermelden is het bezoek aan Napels, wij hadden dat niet ingepland, maar we hebben er absoluut geen spijt van gehad dat we dat toch gedaan hebben. Eenmaal aan de Adriatische Zee zijn we via enkele stops in mooie badplaatsen gereden tot aan San Marino. En vanuit San Marino rijden we nu over de autostrada A14 naar het Garda Meer. Hoe dichter we in de buurt van Peschiera komen hoe drukker het wordt, dat beloofd niet veel goeds. En het voorgevoel laat ons niet in de steek, de eerste twee campings zitten vol!
Laat in de middag vinden op Camping Del Sole een plek voor Ã©Ã©n nacht. Langer kan niet. Zo kunnen we toch nog enigszins genieten van de avond ondanks de drukte op de camping.

Iseo > > > Biberwier 395 km.

Vrijdag 14 juni. Gillend verlaten wij Camping Del Sole aan het Iseo Meer. Het is van ons een aardige inschattingsfout geweest om te kiezen voor deze omgeving, het is er moordend druk. Het zit namelijk zo: gistermiddag kwamen we aan in Peschiera en kregen we te horen dat Camping Butterfly helemaal volgeboekt was. En dan begint het een beetje te kriebelen in mijn buik, we hebben nog een tweede camping geprobeerd, Camping Bella Italia, maar ook die was helemaal volgeboekt: en dat is toch een mega camping! Er werdt ons verteld dat de Duitsers twee weken vakantie hebben en met z'n allen bezit hebben genomen van het Lago di Garda en verre omstreken. Wij zijn toen uitgeweken naar het Iseo Meer en kwamen terecht op Camping Del Sole. We hadden het geluk dat we nog net een plaats konden krijgen voor Ã©Ã©n nacht.
Toen we vanochtend aan het ontbijt zaten werden we opgeschrikt door een Schelle en krakende stem uit de omroepinstallatie. In vier talen werd ons toegeschreeuwd dat om negen uur de Mini Club weer open gaat. Vanaf dat moment liepen de kinderen helemaal te stuiteren. Moeders rende er achteraan met kleine witte pilletjes.
We besluiten om over te gaan op plan B: we verlaten de Italiaanse meren en gaan richting Innsbruck. Als het weer het toelaat kunnen we misschien een paar dagen in de Oostenrijkse Alpen verblijven. Langzaam glijdt ItaliÃƒÆ’Ã‚Â« achter ons weg en rijden we over de Brennerpas het Oostenrijkse Tirol binnen, er zijn veel werkzaamheden aan de weg en dat zorgt voor enig oponthoud. Het paradijselijke landschap van de Dolomieten is uitgeroepen tot Werelderfgoed van UNESCO en dat is zeer terecht. Wat een prachtige omgeving we voelen ons erg nietig in dit enorme berglandschap. We genieten van alles alles om ons heen en van het weer, het is heerlijk warm. Na de A14 en de A12 nemen we de Fernnpas, we besluiten uiteindelijk om in Biberwier te stoppen om te overnachten. Op Camping BiberhofÂ is meer dan genoeg plaats, we worden allerhartelijkst ontvangen in een op en top Oostenrijkse sfeer. De camping is mooi gelegen in het Tiroler Zugspitzengebied.
De berglucht doet ons nu al goed.

Biberwier

Zaterdag 15 juni. Wakker worden in dit mooie berggebied is bijna een sprookje, je moet eerst goed in je ogen wrijven. Wat een pracht omgeving. De zon schijnt zelfs op de besneeuwde bergtoppen, wat het nog mooier maakt. En dan buiten ontbijten. In deze regio is het weer vaak wisselvallig met regen en onweer, maar gelukkig is het nu perfect. Voor vandaag hebben we het plan om een wandeling te gaan maken naar de Haselgehrbach Wasserfall. Vanaf de camping fietsen we eerst naar centrum van Erhwald, daar stallen we de fietsen en lopen dan de groene heuvels in. De route loopt eerst langs de Annakapelle. Het is volop genieten, gelukkig hebben we onze wandelschoenen niet voor niets meegenomen. We klauteren over smalle paden en komen uiteindelijk bij de Wasserfal. Aan een picknick tafel eten we een broodje en kijken we naar een paar steile wandklimmers die hun kunsten tonen. Vanaf hier hebben we ook een mooi uitzicht op De Zugspitze met 2.962 meter de hoogste berg van Duitsland. De berg ligt net op de grens met Oostenrijk in: de Tiroler Zugspitz Arena. Na de wandeling drinken we op het marktplein van Ehrwald ein Kaffee mit kuchen.
In Biberwier vind je ideale mogelijkheden om heerlijk te wandelen. Je kunt kiezen voor eenvoudige wandelingen maar ook voor meer uitdagende wandelroutes. We hebben de smaak te pakken.

Biberwier

Zondag 16 juni. Het wandelen van gister heeft ons goed gedaan, we hebben heerlijk geslapen ondanks de onweer en de regen van vannacht. We beginnen de dag met een ontbijtje voor de camper en met de voetjes in het vochtige gras. Het is goed toeven op de camping, de voorzieningen zijn perfect en de camping ligt heel centraal in het dal. De dorpjes Biberwier, Ehrwald en Lermoos liggen op loopafstand van elkaar. Vandaag willen we weer op de fiets naar Ehrwald om van daaruit een wandeling te gaan maken, maar het loopt anders. Halverwege de rit krijgt Berry een klapband en moeten we terug naar de camping. Dan maar een wandeling maken wat dichter bij de camping. In het centrum van Biberwier start een wandelroute naar de Mittersee, Bibersee en de Weissensee. Een wandeling van ongeveer negen kilometer. De blauwe hemel, de groene bomen en het geluid van het kletterende water in de bergbeken is enorm rustgevend. Het is wel jammer dat je af en toe aan de kant moet voor mountainbikers die als gekken de berghellingen afscheuren. Aan de rand van de Mittersee eten we een broodje en genieten van de weldadige rust.
We eindigen de wandeling op het terras bij het dalstation van de Marienbergbahn.

Biberwier

Maandag 17 juni. We staan te wachten op de bus aan de andere kant van de weg staan koeien met grote bellen om hun nek te grazen in weide. De bushalte staat recht voor de camping, ideaal. We moeten wel met de bus want onze fiets heeft nog steeds een klapband.
Heb ik al verteld dat je op de camping een pasje krijgt voor gratis vervoer in de regio vandaar dat we ook met de bus gaan. Het is een mooie heldere dag we zien de contouren van het berggebied haarscherp. Ook de temperatuur is al zeer aangenaam. Het blijft een vreemd gezicht dat er met deze temperaturen sneeuw ligt op de bergtoppen. De bus is netjes op tijd.
In Ehrwald stappen we op het kerkplein uit. Er heerst al een gezellige drukte in het dorpje we beginnen onze wandeling richting het dalstation van deEhrwalder Almbahn. En dat blijkt al een aardige kuiten opwarmer te zijn. Halverwege zegt Wilma, we hadden ook de bus kunnen nemen. Op deze vroege maandagochtend heerst er al een gezellige sfeer bij de Ehrwalder Almbahn. We kopen twee kaartjes en gaan met de lift omhoog. Vanaf het bergstation wandelen we naar de Seebensee, we zitten dan al op bijna 1200 m hoogte, het waait wel wat meer en het is ook een stuk frisser.
De route is adembenemend, grote stukken van de omgeving zijn nog bedekt met sneeuw. Hier en daar moeten we met het gevaar voor eigen leven een bergbeek oversteken. En als we dan eenmaal bij de Seebensee aankomen overtreft de blik over het meer alles. Geweldig. Het heldere turquoise bergmeer met daar boven een strak blauwe lucht. Het is adembenemend. Wat is dit mooi, het lijkt wel een andere wereld. Van dit plaatje zou van Ravensburg beslist een puzzel hebben gemaakt. We zoeken een plekje in het gras en eten heerlijk onze broodjes op. Maar aan al dit moois zit natuurlijk ook wel een klein minpuntje we moeten ook weer 6 km teruglopen. Gelukkig gaat de terugweg voor een groot gedeelte bergafwaarts en dat scheelt. Op onze laatste krachten komen we aan bij Bergrestaurant Ehrwalder Alm en we kunnen ons nog net op het terras gooien. Bestellen wat te drinken en nemen daarna de kabelbaan terug naar het dalstation van de Ehrwalder Almbahn.
Met de bus gaan we terug naar de camping en als volwaardige alpinisten vallen we neer op onze stoeltjes voor de camper.

Biberwier

Dinsdag 18 juni. En weer staan we in een stralend zonnetje te wachten bij de bushalte voor onze camping. Eigenlijk stond er voor vandaag een rustdag op het programma maar het wandelen in de bergen bevalt ons zo goed dat we vandaag weer op pad gaan. Vanaf de camping nemen we de bus naar het dalstation van de Grubigsteinbahn in Lermoos. De Grubigsteinbahn bestaat uit twee stations, bergstation 1 bevindt zich op 1340 meter en station 2 op 2028 meter.
Eenmaal bovengekomen worden we overvallen door een adembenemend uitzicht over het Alpengebied. Wat een waanzinnig beeld. Recht voor ons de Zugspitze en verder zover als je kunt kijken bergtoppen met sneeuw. Het emotioneert mij zelfs. Paragliders storten zich hangend aan een parachute het dal in. Om alles goed te kunnen bekijken zoeken we het terras op van de GrubighutteÂ. We bestellen een kop koffie met een stuk apfelstrudel, en stil genieten we van alles om ons heen.
Ondanks de zon staat er toch een fris briesje, we wandelen over de top door de sneeuw. Het uitzicht is spectaculair helaas zijn we er niet op gekleed om hier lang van te kunnen genieten. Daardoor gaan we toch maar weer snel naar beneden. De terugrit is meer een droomvlucht, het uitzicht is niet te beschrijven het lijkt wel alsof we vliegen.
Op de Brettlalm halverwege op 1340 meter stappen we uit, want het laatste stuk lopen we. We lopen zelfs door naar de camping. Daarvoor moeten we over een heel smal kronkelig bergpad vol keien en wortels een kleine 3,5 km bijna stijl naar beneden. Al zigzaggend komen we uit in het centrum van Biberwier.
Terug op de camping genieten we nog even na van deze indrukwekkende ervaring.

Biberwier

Woensdag 19 juni. Vannacht hebben we een flinke regen en onweers bui over ons heen gehad, maar als we wakker worden schijnt er toch een heerlijk zonnetje. Ik zet alvast de stoeltjes buiten klaar voor het ontbijt. Het belooft weer een mooie dag te worden, het is de laatste dag voor ons op deze schitterende camping. Na het ontbijt lopen we vanaf de camping door het dal naar Lermoos. In Lermoos klimmen we omhoog naar de Panoramaweg. Deze weg loopt naar Ehrwald. Zoals de naam al doet vermoeden geeft deze weg een prachtig panoramisch zicht over de Tiroler Zugspitz Arena. En net zoals bij alle andere wandelingen die we hier gemaakt hebben is ook dit weer een prachtige ervaring. Tijdens de wandeling zijn er veel plekken om lekker op een bankje te zitten en te genieten van de omgeving en het uitzicht. Je hebt hier mooi zicht op bv. de Sonnenspitze een berg van 2400 meter hoog, een echte blikvanger. Maar de meeste aandacht gaat toch uit naar de Zugspitze die nu in volle glorie afsteekt tegen een wolkenloze blauwe hemel.
Als we aan het eind van de Panoramaweg Ehrwald in lopen zoeken we snel een terrasje op voor een heerlijke versnapering. De afgelopen dagen hebben we twee collega's van Wilma ontmoet die hier ook op vakantie zijn. We schuiven er twee stoelen bij en kletsen gezellig de middag door met een biertje. We moeten wel zorgen dat we de bus van vijf uur halen anders moeten we nog vier kilometer lopen naar de camping.

Biberwier > > > Bacharach 503 km.

Donderdag 20 juni. Met pijn in ons hart rijden we weg bij camping Bieberhof in Biberwier. Het was meer dan een heerlijke stop, de camping is perfect, goede voorzieningen een heerlijke douche en super wifi tegenwoordig ook erg belangrijk. De camping ligt heel centraal in de Tiroler Zugspitz Arena de dorpjes Biberwier, Ehrwald en Lermoos liggen op loopafstand van elkaar. Maar het allermooiste aan dit gebied zijn toch wel de bergen je kunt er in de zomer met de kabelbaan mooie uitstapjes maken. We laten de Oostenrijkse Alpen achter ons aan rijden het vlakkere landschap in van de Schwalbische Alb. Het weer begint iets te betrekken, het zonnetje die we de afgelopen dagen veelvuldig gezien hebben laat het vandaag nog afweten. Het valt ons nu pas op dat er bijna helemaal geen vrachtwagens op de weg zijn, hebben wij iets gemist. Na wat Googlen komen we er uit waarom het zo rustig is op de weg althans qua vrachtauto's het is vandaag 20 juni en dat is precies 10 dagen na Pinksteren. Het is vandaag Corpus Christy, Sacramentsdag een nationale feestdag.
Inmiddels rijden we op de 61 en zijn net Heidelberg gepasseerd ons plan om in Bacharach te stoppen gaat ons lukken. We verlaten de snelweg en rijden bij Bingen het Rijndal binnen. Aan beide zijden van de weg nu ook heuvels maar nu niet met sneeuw maar met wijnranken. We willen een laatste stop maken in Bacharach op Camping Sonnestrand. Net heb ik verteld dat het vandaag een nationale feestdag is in Duitsland, dus onze wens voor een overnachting op Camping Sonnestrand gaat helaas de mist in. Alle campings in de regio zijn volgeboekt aldus de eigenaar. Na enig gebakkelei vinden we toch een plekje voor de camper op een parkeerplaats in Bacharach. Achteraf is dit eigenlijk een van de mooiste plekjes in Bacharach aan de Rijn. We hebben alleen geen voorzieningen. We halen friet op de camping en maken een blikje stoofvlees warm zo kan onze avond niet meer stuk. Na het eten maken we nog een korte wandeling door het pittoreske dorpje.

Bacharach > > > naar huis! 302 km.

Vrijdag 21 juni. De nachtrust werd enige malen verstoord door passerende goederentreinen en door de klok van de kerk net naast onze parkeerplaats. We zijn in ieder geval lekker vroeg wakker, en in het stoeltje voor onze camper hebben we een prachtig uitzicht op de Rijn. We maken gebruik van het toilet en de douche van de camping. Daarna lopen we een keer Bacharach in voor wat inkopen en een lekkere cappuccino. Nadat we nog een tijdje bij onze camper hebben gezeten stappen we toch op en rijden door het mooie Rijndal via Koblenz terug naar huis.

Achteraf geschreven.

We hebben vijf weken vakantie en gaan met onze camper naar het zuiden van ItaliÃ«. De eerste vier dagen besteden we om naar de Amalfikust te rijden. Vanuit Sorento maken we enkele uitstapjes en bezoeken Napels. Na Sorento bezoeken we Matera de stad met de grotwoningen daarna rijden we door naar Alberobello de stad van de Trulli. Van daaruit rijden we naar de Adriatische Zee en bezoeken we onder andere Ancona, Trani en als laatste San Marino. Na een zeer korte stop in Iseo vluchten we naar Oostenrijk en maken we daar een paar schitterende wandelingen.

Het was een mooie reis...